Schrijven in rouw

In kan niks onthouden mijn hoofd is een zeef

Wat een bekende tekst hè? Dit hoor ik van iedereen die rouwt. Herken jij het ook? 

Ik in ieder geval wel. In mijn eigen rouwproces, maar elke client die bij mij binnenkomt, heeft het hier op enig moment over. Zelf kon ik niets overzien, vergat afspraken (wat niet altijd werd gewaardeerd) en dingen plannen werd hem ook zeker niet.

Dat is helemaal niet raar in rouw. Maar hoe komt het dan?

De prefrontale cortex

We hebben verschillende breinen, ons allereerst ontwikkelde brein is het reptielenbrein. Daar reageren we met onze vecht- of vluchtreactie. Daarna ontwikkelde het limbische brein, waar ons angstcentrum zit, en daarna ontwikkelde de prefrontale cortex.

Nu hoop ik vooral niet dat breinkenners mij gaan afschieten, want laten we duidelijk zijn, ik ben geen neuropsycholoog of psychiater. Dit is zeer gesimplificeerd uitgelegd. 

Maar hoe het nou zit is dat als we in stress zijn, onze prefrontale cortex niet goed werkt. Dat heeft met van alles te maken, onze hormonen die in stress van alles afscheiden (en niet afscheiden), de bloedtoevoer die niet meer goed doorloopt naar het brein, waardoor de prefrontale cortex niet meer zo goed werkt. Maar wat doet die prefrontale cortex dan? Daar analyseren we, denken we na, maken we verbanden en onthouden we dingen.

Een verlies geeft stress

Nu geeft een verlies enorme stress. Zeker in het begin. Er moet van alles geregeld worden, ontdekt worden (waarom is iemand dood gegaan, hoe is het gebeurd, etc.). Dus je bent constant in stress.

Ga er maar aan staan: je moet je leven opeens vorm geven zonder degene van wie je zo veel houdt! Iedere dag moet je overleven. Het kan echt voelen alsof je elke dag weg moet rennen van die tijger die achter je aan zit, het gevaar dat dreigt. Het gevaar is dan niet weten hoe je hier uit moet komen, hoe je verder moet. 

Hoe meer stress je ervaart en hoe langer dat duurt, hoe slechter je prefrontale cortex werkt, je bent namelijk constant in de 'overleef' modus. Je zou dus kunnen zeggen dat de hele dat je reptielenbrein aan het werk is: hoe overleef ik?

Schrijven helpt

Schrijven helpt om tot rust te komen, om overzicht te krijgen. Om los te laten. Nee niet de overledene loslaten, maar al je piekergedachten, de chaos in je hoofd, het geen overzicht hebben. Dat laat je los. Als het op papier staat hoef je er niet meer over na te denken.

Zo verhoogt dagelijks schrijven het concentratievermogen en verlaagt het stressniveau. Het versterkt je denk- en leervermogen Wanneer je herhaaldelijk iets opschrijft en daarmee bewust aandacht geeft, verandert de opbouw van je hersennetwerk. Door dus dagelijks te gaan schrijven verandert hoe je denkt, hoe je voelt, hoe je reageert. Schrijven verandert dus je hersenen. 

Schrijven over rouw

Zoals je ondertussen wel weet, heb ik Lutografie ontwikkeld. Het online rouwverwerkingsprogramma dat je op je eigen tijd en in je eigen tempo kunt doen.

Ik krijg enorm veel positieve reacties van mensen hierover terug, hoe het helpt, hoe het ook tranen geeft, maar mensen wel in staat zijn om weer verder te gaan. 

In Lutografie ga je jouw rouw vastleggen. Je gaat, aan de hand van allerlei vragen, van alles vastleggen waar je tegenaan loopt in rouw. Doordat dit helemaal gespitst is op je rouwproces, geeft het rust en overzicht (en daarbij nog eens de meditaties: die zorgen voor extra rust!).

Weet je hoe de naam Lutografie ontstaan is? Het is een samenvoegsel van het spaanse woord luto, wat rouw betekent en grafie, wat vastleggen betekent.

Wil jij weten of Lutografie bij jouw zou passen? Schrijf je dan in voor het gratis webinar "rouwen op jouw manier". 

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.