Rouwen doe je alleen

Vorige week een nieuwe inschrijving voor mijn mailinglijst. Na te lange tijd stuur ik een eerste mail (tja… druk druk druk). Ik antwoord als volgt.

Het leven dendert door… Ik word getriggerd door hoe ik mijn mail start. Er was een tijd dat ook voor mij de wereld doordraaide maar ik niet en dat ik ook niet begreep dat dit zo werkte. Nu zit ik al weer járen in de rat race van het leven en kan ik me nog zo goed herinneren dat ik zat waar jij zit.

Je te veel voelen

Je ’te veel’ voelen. Ja, mensen zeggen natuurlijk dat je ze altijd voor je zijn en dat je ze altijd mag bellen (Karin Kuiper heeft er zo’n mooi boek over geschreven “je mag me altijd bellen” (ook zij herkende dat gevoel), maar op een of andere manier voelt het anders. 

Je voelt de machteloosheid van mensen, je voelt dat ze ‘het’ niet weten. Hoe moeten ze met je omgaan? Ben je er ‘nu nog’ mee bezig? Hij is toch ‘al’ bijna twee jaar dood? 

En jij? Jij struggelt elke dag met je leven op de rit krijgen. In praktische zin zal dat best wel gelukt zijn. Je eet, gaat misschien wel eens uit, etc. maar van binnen voel jij je wellicht net zo dood als je partner. 

Lotgenoten in rouw

Wat mij er toen doorheen trok waren de lotgenoten die ik heb ontmoet. het is misschien een naar woord ‘lot’, maar het omschrijft het wel het beste. We zochten elkaar op tijdens moeilijke (feest)dagen, we hoefden maar te bellen en de ander snapte het. Niets uitleggen over je gevoel. Alleen al zeggen “ik rook vanochtend weer zo zijn geur”. Ik kon huilen, lachen (ja ook dat, zij dachten niet “oh het zal wel over zijn”) en mijn onzekerheden delen.

Dat wens ik iedereen in rouw. Gelukkig zijn er vele initiatieven waar dat gebeurt. 

Initiatieven voor ontmoetingen

Netwerk Hemelrijk organiseert lunches, er zijn steeds meer rouwcafés (waar ze volgens mij vooral rond koffietijd bij elkaar komen), online platforms en er zijn er veel meer, die ik niet allemaal zo paraat heb.

Zelf heb ik ook een online platform opgericht binnen mijn online rouwverwerkingsprogramma Lutografie. Daar worden ook verhalen gedeeld. Nog niet veel, want ik merk ook dat men terughoudend is omdat men ook bang is meegezogen te worden in de verdrietige verhalen van de ander. 

Verdriet maakt het zwaar

Toch is mijn ervaring dat dit niet zo werkt. Juist in die verdrietige verhalen vind je herkenning en troost (niet in de zin van ‘het kan altijd nog erger’, maar ‘gewoon’ dat je denkt: ik ben niet de enige). 

Er zijn twee jonge meiden van rond de 25: de ene verloor haar zus de ander haar broer. Ze appen met elkaar en gaan volgens mij ook iets met elkaar doen. Dat helpt, daar vinden zij herkenning bij elkaar. Dat vind ik mooi.

Ik hoop dat jij ook lotgenoten gaat treffen. 

Voor nu wens ik je veel goeds toe en gewoon, per 5 minuten een ‘mooie 5 minuten’. (Misschien is per dag nog te veel). 

Jouw tijd, jouw tempo staat centrraal!

Tips voor jouw rouwproces

Hier drie tips die jou misschien helpen

Tip 1: Heb je het gevoel dat mensen ‘klaar’ zijn met je verhaal? Vraag het! Het is vaak machteloosheid van de ander wat jij voelt.

Tip 2: Vind je dat je te veel je gevoel moet uitleggen? Wellicht is die persoon dan niet degene bij wie je dat gevoel herkend moet willen hebben.

Tip 3: Uiteindelijk denk ik altijd: wij moeten ook anderen opvoeden in hoe ze om kunnen gaan met rouw. Vertel ze hoe fijn het is dat de naam van jouw overledene wordt genoemd!

En nu?

Ik heb makkelijk praten, natuurlijk. Been there, done that, seen it. Wat mij op is gevallen en opvalt is dat hoe ‘echter’ jij vertelt hoe je je voelt, zonder dat verwijtend te doen, dat dit binnenkomt bij mensen. Wijs mensen ook op informatiesites over rouw (zoals bij voorbeeld de mijne waar zo veel blogs, vlogs en ebooks op staan). De mensen die echt van je houden (en helaas, het cliché is waar: in tijden van nood leer je je echte vrienden kennen) zullen zich daarin verdiepen en die willen er echt voor je zijn.

De anderen? Helaas… Misschien moet je die achterlaten. Om af te sluiten met nog een cliché: waar één deur dichtgaat, gaat een andere open. Welke mooie mensen zijn al op jouw pad gekomen sinds het overlijden?

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl (met chatfunctie).

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.