Over rouwgevoelens praten

De mensen bedoelen het zo goed, maar ik wil ook wel eens een beetje afleiding, ik wil niet altijd over dat verdrietige gevoel praten, maar ik wil de mensen geen pijn doen? Wat kan ik zeggen?

Arnold en Jennifer verloren hun 12 jarige zoon na een verkeersongeval.

Hoe ga jij om met gevoelens

Hoe makkelijk is het voor jou om over gevoelens te praten? Kon jij voor het overlijden al goed bij je gevoelens komen? Niet Iedereen vindt het fijn om diep te graven in zichzelf en geconfronteerd te worden met gevoelens die misschien al heel lang weggestopt zitten. Toch merken we vaak dat de omgeving dit wel van jou verwacht hoe is dat voor jou?

Beschermingsmechanismen

Die beschermingsmechanismen die hebben we niet voor niets, deze helpen ons om overeind te blijven als dat nodig is. Ze zijn soms ergens in ons leven ontstaan, op een moment dat dit moest. Normaal gesproken heb je hier helemaal geen last van want je hebt een blij leven. Soms misschien wat tegenslag, maar helemaal niet zo ernstig dat je merkt dat je geconfronteerd wordt met pijn uit het verleden.

In rouw sta je open

In rouw sta je open. Dat betekent dat alles wat gezegd wordt, heel hard binnenkomt. Het is net alsof al jouw beschermingsmechanismen niet meer werken. Als iemand in jouw omgeving dan iets zegt, wat jou doet denken aan vroeger, of aan een moeilijke situatie, dan ben je nu niet in staat om je daartegen te beschermen. Vroeger was dat misschien heel anders.

In therapie voor jouw rouw

Je omgeving raadt jou misschien aan om over je rouw te praten. Ze zeggen dan vaak “ Je moet er wel over praten hoor” en omdat jij niet weet hoe rouw werkt vind jij dat misschien zelf ook wel een goed idee. Laten we ook eerlijk zijn, misschien wil je er ook graag over praten. Als je dan over jouw rouw gaat praten merk je dat je bij gevoelens komt die je misschien heel lang had weggestopt en ben je helemaal niet zo blij met die therapie.

Moet je altijd over rouwgevoelens praten

Praten wordt tot een groot goed verheven. Maar ieder mens is anders en ieder doet het op zijn eigen manier. Sommigen verwerken hun rouw door te schrijven, te mediteren, boeken te lezen, op lotgenotenfora met anderen praten en vooral naar fijne momenten te kijken van het ‘vroegere’ leven. Weer anderen gaan sporten, gaan andere mensen helpen of storten zich op het werk. Zo zijn er veel mensen die met het rouwverwerkingsprogramma “Tijd voor rouw – met Lutografie” werken en daar door middel van allerlei oefeningen, artikelen, kijktips en meditaties, het onverdraaglijke leren verdragen, zonder gesprekken met een coach of therapeut.

Hoe weet je of je goed rouwt?

Goed rouwen is een lastig begrip. Want wat is goed rouwen? Dat is dus voor iedereen weer anders. Wat wel uit onderzoek is gebleken dat als je heen en weer blijft gaan tussen de verlieskant van je leven en de ‘herstel’kant (dus alles wat ‘gewoon’ doorgaat, wat je in het hier en nu te doen hebt) dat dit een goede voorspeller is voor om op enig moment weer bij je veerkracht te komen en het leven weer te gaan omarmen. Ik heb daar eerder een blog over geschreven.

In balans blijven

Uiteindelijk gaat het er dus om dat je in balans blijft. Het helpt dat als jij al dagen lang verdrietig in je bed ligt, er een lieve vriend of vriendin langs komt en je meeneemt naar buiten. Het helpt ook om (op enig moment) weer te gaan werken, dat je jezelf ook afleidt van het verdriet. Niet wegstoppen, maar afleiden. Zodat je naar die herstelkant gaat. Het kan bij tijden heel fijn zijn om in dat verdrietige gevoel te zitten, omdat het je ook heel dichtbij de overledene brengt. Zo kan het net zo fijn zijn om ook even niet in dat gevoel te zitten, omdat je ook momenten van het nieuwe leven wilt voelen.

Het gesprek op het schoolplein

Zo kan het dus zijn dat als jij nou net opgestaan bent met redelijk goeie zin en je brengt je kinderen naar school, je niet zit te wachten om over je verdriet te praten. Misschien moet je daarna ook wel naar je werk, of iets anders doen waar je niet met rode ogen en een naar gevoel wil verschijnen. Wat dan? Natuurlijk kun je je hoofd naar beneden houden en iedereen vermijden, maar dat is niet altijd ‘de’ manier.

Tips om aan te geven of je wel of niet wil praten

Wat lief dat je het aan me vraagt. Op dit moment merk ik dat ik er even niet naar toe wil.
Fijn dat je het vraagt, op dit moment gaat het wel met me, maar het blijft wisselend, het kan zo weer anders zijn. Hoe gaat het met jou?
Je kunt er ook gewoon op een los moment over beginnen in een gesprek, of wellicht een whats app: ik vind het altijd heel fijn dat je aandacht hebt voor mijn verdriet. Ik merk ook dat ik het er niet altijd over wil hebben. Dat kan ik natuurlijk ook niet van te voren weten. Dus hopelijk vind je het niet erg als ik ook af en toe zeg ‘nu liever even niet’.

Op dit moment wil ik er even niet over praten, maar een andere keer misschien weer wel, dus ik vind het fijn als je er wel naar wil blijven vragen.
Ik heb het op dit moment weer moeilijk en wil er ook verder niet inzakken, dus laten we het over iets anders hebben. Hoe gaat het met …. (of het weer of iets anders).

Enfin, de boodschap van dit alles is dat jij mag aangeven wat voor jou fijn is. Natuurlijk doe je dat op een aardige manier. Wees niet bang dat je mensen van je afstoot. Het is jouw leven en jij moet jezelf kunnen blijven dragen.

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.