Onzekerheid na overlijden

Hersenen doen het niet

Hoe herkenbaar! Dat heeft tegelijkertijd te maken met je concentratievermogen, of liever gezegd, met het functioneren van je hersenen. Die doen het namelijk niet meer zo goed. Ze doen precies wat ze moeten doen. Inderdaad, het blijkt, je ‘moet’ dus kennelijk niet de aardappels goed koken, die mogen gewoon aanbakken, je brein vindt dat niet een levenstaak. Of vul je eigen voorbeeld hier maar in: wat kan jij niet wat je voorheen moeiteloos deed? Het telefoonnummer oplepelen van je beste vriend of vriendin? Gelukkig hebben we onze smart phones waar alle nummers in zijn opgeslagen, maar zelfs dan kan je misschien nog moeten zoeken naar ‘hoe heet ze ook alweer’.

Je herkent jezelf niet

‘Vroeger’. Altijd maar dat ‘vroeger’. Toen je moeiteloos uitrekende hoe veel korting je kreeg op die leuke schoenen als het gele kaartje aangaf 30%. Nu sta je te denken en te denken (als je al zin hebt om schoenen te kopen).

Op vakantie gaan? Het blijkt opeens een hele grote berg te zijn waar je tegenop ziet, terwijl je ‘vroeger’ net zo makkelijk de koffers inpakte en op reis ging.

Mensen uitnodigen om te eten? Je hebt geen idee wat je moet gaan maken, alsof alle recepten uit je hoofd verdwenen zijn.

Confrontatie

Met de onzekerheid werd ik weer geconfronteerd toen ik afgelopen vrijdag in gesprek ging met Matilda die graag wilde starten met Lutografie, het online herstelprogramma voor rouw. Ze had erover gehoord, erover gelezen en volgde mijn webinar. Ze voelde een verlangen om ermee te gaan starten. Het woord enthousiast vind ik in deze context niet passen. Maar de onzekerheid sloeg toe. Kan ik het wel? Weet ik wel hoe ik het moet doen met de computer? Ik vind het vaak al lastig om te gaan met computers, wat als ik vastloop?

Help!

Ik vertelde haar rustig hoe het werkt en wat ze kan verwachten. Ik vertelde haar ook dat ze altijd mij mag appen als ze er niet uitkomt. Ik herkende het ook weer zo goed. Ik dacht aan mijn eigen gestruggle 28 jaar geleden. Hoe een brief van de belastingdienst mij al helemaal in paniek kon brengen. Of een verandering van een situatie. Of, ja ook dat weet ik nog, dat mijn buren gingen verhuizen. Ik kon alleen maar denken: hoe moet dat nou? Het was onmogelijk om een analyse te maken, helder na te denken en een oplossing te bedenken.

Externe brein

Daarom helpt het als je iemand hebt die jouw ‘externe brein’ kan zijn. Iemand die je vertrouwt en waarvan je weet dat hij of zij altijd in jouw belang zal ‘denken’.

Ooit heb ik wel eens gedacht aan een buddy project voor rouwenden. Dat je een buddy hebt die jou én begrijpt én met je mee kan denken over beslissingen die genomen moeten worden én die een stuk verder is dan jij en daardoor ook misschien weet wat de weg is om te gaan.

Leverage

Voor Matilda was de wens om een mooi herinneringsdocument te maken groter dan haar angst en ze trok haar ‘moedige schoenen’ aan en ging aan de slag. Mijn garantie dat als ze vast zou lopen, dat ze mij kon bereiken, was voor haar voldoende.

Tony Robbins heeft het altijd over ‘leverage’. Als je iets maar graag genoeg wilt, dan neem je de sprong.

Kijk eens terug naar alles wat je al hebt gedaan. Herken je dat? Je zou hem ook zwaar kunnen maken en kunnen zeggen “als de pijn groot genoeg is dan ga je wel wat doen”.

Wat heb jij al allemaal gedaan?

Zelvertrouwen

Gaandeweg, met alle stapjes die je zet, met alle sprongetjes die je maakt, ga je je zelfvertrouwen weer opbouwen. Ik zeg het vaak tegen de mensen in rouw: als je dit overleefd hebt en je weet hiermee te dealen, wat kan jou nog kapot krijgen? Misschien iets te kort door de bocht, maar wees trots op jezelf! Wees trots op waar en hoe je staat. Kijk naar wat je wel al hebt bereikt en niet naar wat je nog niet hebt bereikt!

Je bent een kanjer!

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.