Nieuwe taken in rouw
Wat een perfect evenwicht hadden we! Hij las de routekaart, ik zorgde voor de broodjes en de koffie. Hij deed de financiën, ik zorgde voor het huishouden. Ja, lekker rol specifiek, dat snap ik ook wel, maar dit was wel hoe het was. Verantwoordelijkheden waren gedeeld en regelmatig gooiden we wat bij elkaar ‘over de schutting’.
Balans in de relatie
Samen met je partner heb je een balans in wie wat doet. Tenminste, over het algemeen. Dat we soms daarover kunnen ‘klagen’ dat de één minder doet dan de ander, dat is duidelijk. Maar in de grote lijnen zijn de rollen verdeeld. Dat geeft rust, dat geeft structuur en je wordt goed in de dingen die je doet. Zo is de één goed in het bedenken wat er wordt gegeten, welke boodschappen gehaald moeten worden, welke maat kleding de kinderen nodig hebben en de ander is goed in regelen dat de auto naar de garage gaat, de belasting op tijd wordt ingediend en de verzekeringen worden betaald. Nogmaals, behoorlijk rolbevestigend, maar ik ga ervan uit dat dit door veel mensen wordt herkend.
Je partner overlijdt
Maar dan. Dan overlijdt je partner. Plotsklaps zijn de rollen niet meer verdeeld. Plotsklaps komt alles op jouw schouders terecht en moet je, ga je, dingen leren die je voorheen niet kon en/of niet deed. Met alle weinige energie die je al hebt, moet je ook nog eens een nieuwe taak aan gaan leren. Alsof je aan een nieuwe baan begint. Wanhopig kun je ervan worden! Hoe moet dat dan? Waar haal ik de informatie? Wie kan mij helpen?
Routekaart lezen
Zo weet ik zelf nog twee momenten (de rest is vast alweer weggezakt) die voor mij zo tekenend waren dat ik dingen niet kon. Als eerste was daar de belastingaangifte. Ik had werkelijk geen idee! Ik wist niet waar ik alle informatie vandaan kon halen, hoe dat ging met zo’n formulier (toen was het nog niet op internet), wat ik waar moest invullen, enfin, noem maar op. Dat was dan (weer) zo’n moment dat ik huilend in de kamer stond, niet wist hoe het verder moest. Ik was al zó moe en dan ook dat nog.
De andere was dat ik op vakantie ging met de auto en de route bekeken moest worden. Nou over rolpatronen gesproken… met mijn vrouwenhersenen was een routekaart een behoorlijke uitdaging (nogmaals: toen was er ook nog geen tomtom of google maps).
De belasting is me gelukt met behulp van een lieve vriend. De routekaart heb ik zelf voor elkaar gekregen. Maar het waren twee van die taken waarvan ik dacht: nooit meer moet ik zo afhankelijk worden van iemand anders, ik moet dit altijd zelf kunnen.
Eerlijk is eerlijk, ik ben nu alweer 16 jaar samen met mijn huidige partner Hans en misschien raad je het al… hij doet de financiën… Hoe vaak ik wel niet denk: wat als hij ook doodgaat? Weet ik dan wat hij nu doet? Kan ik het dan weer zelf leren?
Extern geheugen
Ik zeg altijd: in het begin heb je een soort ‘extern geheugen’ nodig. Iemand die jou gaat helpen met nadenken. Want in rouw kan je niet nadenken en dat betekent al gauw dat iedere nieuwe taak ook meteen de Mont Blanc lijkt te zijn. Degene die jouw externe geheugen gaat zijn, gaat jou helpen kleine stapjes te zetten. Wat heb je nodig om tot het einddoel te komen (oftewel: om die taak af te krijgen), waar moet je beginnen, wat is een eerste ding wat je kunt gaan doen. Want reken maar: in rouw heb je geen idee waar je moet beginnen! Je overziet het gewoonweg niet!
Trots zijn
Wees trots op elke kleine stap die je hebt gezet. Wees trots op wat je voor elkaar bokst. Kijk niet naar wat je nog niet hebt gedaan, maar naar wat je wel hebt gedaan! Ookal denk je: “ja duh, dat is toch simpel? Hij/zij deed dat elke dag”. Voor jou is het niet simpel! Het kost bergen energie om al die nieuwe taakjes / taken aan te leren.
Vertrouw op jezelf
Vertrouw erop dat het je gaat lukken. Van de vele, vele mensen die ik de afgelopen 22 jaar heb begeleid in rouw, heeft iedereen een manier gevonden om alle nieuwe taken, of nieuwe uitdagingen als je ze zo wil noemen, aan te gaan. Terugkijkend hoor ik mensen dan altijd weer zeggen: “zo hey, wat een klus heb ik geklaard. Maar het is gelukt”.
Je kan het!
Ook jij kan het. Nu kom ik misschien over als een sterke vrouw, maar reken maar dat ik 26 jaar geleden een wrak was. Zo bijzonder ben ik niet. Als ik het kan (en die honderden mensen bij wie ik het gezien heb), kan jij het ook!
Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.
De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.