Mannen en vrouwen rouwen verschillend

Paul: Ja weet je, mijn schoonfamilie is wel boos op me dat ik zo snel alweer een vriendin heb, maar ik moet toch verder? Mijn kinderen moeten toch ook weer een moeder hebben? Ik snap wel dat ze nooit meer hun moeder zullen hebben, maar toch wel een moederfiguur? Het geeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten, toch?

Wat Paul mij vertelt hoor ik vaker. Wat Paul met ‘zo snel’ bedoelt, is driekwart jaar na het overlijden van zijn vrouw (die vier jaar ziek is geweest).

Mannen van mars vrouwen van venus

Het is je vast al opgevallen dat mannen anders rouwen dan vrouwen (overigens, iedereen rouwt op zijn eigen manier!). Ik denk meteen aan het boek “Mannen van Mars, Vrouwen van Venus”. Een aanrader om te lezen. Makkelijk en toch duidelijk.

Het gaat misschien niet zozeer om mannen vs vrouwen, maar hoog testosteron vs laag testosteron en dát hoort nou toevallig vaak bij mannen en vrouwen.

Oplossingsgericht of emotiegericht

Wat we dan zien is dat de mannen (ik blijf het zo maar even voor het gemak noemen) meer oplossingsgericht zijn als manier van omgaan met problemen en vrouwen meer emotiegericht.

Concreet houdt dit in dat mannen denken “okay een probleem, hoe los ik dat op” en vrouwen denken “okay een probleem met wie kan ik er over praten”.

Oplossen in rouw

In rouw is dit een lastig gegeven. Het is je misschien al eens opgevallen dat als een partner overlijdt, we vaak zien dat mannen sneller een nieuwe partner hebben dan vrouwen die daar vaak wat langer over doen. Ik snap goed dat ik hier generaliseer, het gaat om het idee.

Dit heeft alles te maken met het oplossingsgerichte. Wat ik vaak hoor is dat een man dan zegt “Maar ja, ze is dood, ze komt niet terug en het is fijn voor de kinderen als er een moederfiguur in huis is”. Waar vrouwen emotioneel geen ruimte hebben voor een nieuwe partner. Ik wil helemaal niet de man ‘neerzetten’ als een gevoelloos persoon, maar juist aangeven hoe verschillend het gaat. Het aankijken van dat diepe gevoel van gemis is voor anders. De oplossingsgerichtheid maakt dat men dan een probleem ziet en het ‘oplost’. Dat zegt helemaal niets over het verdriet van het gemis van de overledene. Juist niet. Dat maakt het ook zo lastig, dat de omgeving er zo anders naar kijkt! Die ziet namelijk niet dat het diepe gemis van de pijn er nog steeds is. Ik zie het vaak als twee sporen die naast elkaar lopen.

Daarbij zien we dat over het algemeen mannen de problemen kunnen parkeren in een hokje, waardoor het lijkt alsof het er niet is. Dan lijkt het dus alsof de ‘man’ (nogmaals, het gaat om hormonen) op 1 spoor verder gaat en het andere spoor gestopt is. Op youtube vind je een hylarisch (maar duidelijk) filmpje over het verschil tussen mannen en vrouw (gaat niet over rouw).

Samen rouwen om hetzelfde verlies

Wat betekent dit nu als je samen rouwt als man en vrouw? Of als broer en zus? Dit kan betekenen dat je elkaar niet kunt vinden in de rouw!

Als je partners bent en je kind is overleden dan hoor ik vaak dat de man denkt “wanneer krijg ik mijn vrouw weer terug? Ze is zo verdrietig, zit alleen maar op de bank”. De vrouw denkt “houdt mijn man niet van ons kind? Hij is gewoon weer aan het werk, heeft het er niet meer over en wil leuke dingen doen”.

Hoe je rouwt zegt niets over de intensiteit van het houden-van. Het zegt alles over jouw manier van omgaan met problemen.

Hoe nu verder?

De gezinnen die ik heb begeleid in rouw, waar deze problemen speelden, mochten leren dat het okay is om op je eigen manier te rouwen. Elkaar te respecteren in de manier van rouw. We denken zo snel “ik doe het zo, dus jij ‘moet’ het ook zo doen”. Dit geldt niet alleen tussen mannen en vrouwen, dit zien we in meer situaties. Hoe vaak hoor je: “nou ik had meteen teruggebeld hoor!” (of iets dergelijks).

Elkaar respecteren in de manier van rouwen. Bespreken wat je behoeftes zijn, vragen stellen (bij voorbeeld: hoe helpt het jou om weer zo veel aan het werk te zijn? of hoe helpt het jou om alleen maar op de bank te liggen?). Wees nieuwsgierig en oordeel niet.

Terug naar Paul

Wat de schoonfamilie (en meer mensen) niet konden zien dat de nieuwe vriendin van Paul niet betekende dat Paul niet meer van zijn overleden vrouw hield. Sterker nog, hij vertelde me:

Ze was mijn zielemaatje! Ik zal nooit meer een vrouw hebben zoals Debby. Ik hou met heel mijn hart van haar. Maar ze is er niet meer. Ik kan ook verliefd zijn op Tanja zonder dat ik Debby vergeet.

Ik legde Paul iets uit wat hij allang had gemerkt: rouw loopt over een zijdelings spoor. Het spoor stopt niet als er een nieuwe liefde komt, het spoor loopt mee. Dat ging Paul vertellen aan zijn schoonouders.

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.