Loskomen van de dood
Net als War Child zo'n mooie slogan heeft (vind ik) "je kunt het kind wel uit de oorlog halen, maar gaat de oorlog ook uit het kind" denk ik wel eens "je kunt mij wel uit het rouwproces halen, maar gaat de dood ooit uit mij?".
Misschien was het trouwens Marco Borsato die dit zei, dat moet je me maar niet kwalijk nemen. Misschien is het helemaal niet van War Child zelf.
Iedere derde zin...
We lachen er hier thuis maar een beetje om. Mijn huidige man (om hem niet te verwarren met mijn overleden man Jos) zegt altijd tegen anderen op het moment dat ik weer over dood begin "ja je moet het haar maar niet kwalijk nemen hoor, bij haar gaat iedere derde zin over dood".
En dat klopt. Daar heeft hij gelijk in. Waarom eigenlijk?De dood in mijn vizier
Als er iets onverwachts gebeurt, dan is het eerste wat ik denk "hij zal wel dood zijn". Een voorbeeld: Hans (mijn 'huidige' man dus) gaat fietsen (hij doet aan wielrennen) en komt later thuis dan dat ik verwacht. Mijn hoofd slaat op hol en ik zie de scenario's al voor me: de politie die aanbelt en die mij vraagt "bent u de vrouw van...".
Of mijn jongste dochter die opeens weer zo moe is en nog vaker hoofdpijn heeft (dat heeft ze al haar hele leven) en dan maar naar de dokter gaat en bloed laat prikken. Mijn hoofd slaat op hol en ik zie de scenario's al voor me "mam, ik heb kanker".
Of zoals nu, Hans en ik zijn samen op vakantie in Engeland en doen daar wat wandelingen. Ieder glibberig pad omlijsten wij met een fantasie (hoop ik) verhaal "ach vrouw glijdt uit over een natte steen en valt in een diep ravijn. Dood. Man riep nog 'hey hou je vast hoor', maar het was al te laat".
Herken je dit in rouw?
Misschien herken jij het ook: de dood leeft voort. In mij. Altijd en overal. Is het een manier om hem 'de baas' te blijven (nee dat kan niet). Heb ik niet genoeg doorgewerkt (ja echt wel).
Ik heb werkelijk geen idee waarom. Maar het is zoals het is.
Zoals ik ook vaak tegen rouwenden bij mij in de praktijk zeg "de angst voor dood zit nu in je rugzak". Ik denk niet dat ik hem kwijtraak. Ik kan er wel mee leven.
Zolang we er ook maar een beetje om lachen.
Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.
De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.