Kijken naar anderen in rouw

Relativeren

Noem het relativeren, noem het leedoncurrentie (maar nu in ‘positieve zin’) noem het helpende gedachtes. Noem het hoe je wilt, je herkent vast op welke manier jij het doet. Het is een logische reactie omdat je in rouw zo op zoek bent naar houvast. Om niet meegezogen te worden in die draaikolk van rouw. Je zou kunnen stellen dat het een overlevingsstrategie is.

Persoonlijkheid

Hoe jij dit doet heeft ook te maken met je persoonlijkheid. Je kent vast wel de uitdrukking “bij haar is het glas altijd halfvol” (of halfleeg). Daarmee wordt bedoeld dat iemand altijd de positieve kant van dingen kan zien. Soms zelfs als de omgeving weinig positiefs kan zien. Dit zijn vaak ook de mensen die kijken naar wat wel goed gaat terwijl ze in rouw zijn, in plaats van wat er mist.

Zingeving

Een onderdeel van rouwen, of omgaan met verlies, is ‘zingeving’. We willen zin geven aan iets wat onzinnig is. Als we geen zingeving zien, is het heel moeilijk om verder te gaan. Die zingeving zit vaak in eerste instantie hoe iemand is overleden. Is het na een ziekbed, dan hoor je vaak “gelukkig is hem verder leed bespaard gebleven”. Is het na een hartstilstand, dan zoeken wij de ‘zin’geving in het feit dat hij/zij er niets van heeft gemerkt.

Het is niet voor niets dat we mensen vaak na lange tijd ook horen zeggen "als dit en dat toen niet was gebeurd, dan was ik nu nooit....". 

Leedconcurrentie

We horen nogal eens dat leedconcurrentie not done is. Het vergelijken van jouw leed met het leed van een ander is niet okay. Dit gaat vaak over je eigen leed plaatsen boven dat van een ander: “mijn verlies is veel zwaarder want zij heeft tenminste nog haar huis, ik moest ook mijn huis uit”. Maar het kan ook juist andersom, dat je jouw eigen verlies minder maakt: “haar verlies is veel zwaarder want zij moest ook nog haar huis uit”. 

Dan noemen we het vaak geen leedconcurrentie (terwijl het net zo goed dat wel is).

Nu heeft concurrentie natuurlijk sowieso al een negatieve lading, alsof je wil winnen van de ander.

Coping

Uiteindelijk hebben we allemaal onze eigen manier van omgaan met moeilijke zaken. Die manieren leren we vaak al in onze jeugd. De ene persoon staat wellicht bekend als iemand die het probleem aan gaat pakken, de ander kan er eerst eens even over nadenken voordat hij in actie komt, een volgende gaat piekeren, weer een ander gaat relativeren.

Het is fijn je eigen manier van omgaan met moeilijke zaken te herkennen, zodat je ook beter kunt snappen waarom je dingen doet zoals je ze doet. Daarom is het ontdekken van je eigen gedachtes, je eigen manier van omgaan met problemen, met je emoties, ook een standaard onderdeel van Lutografie en mijn live sessies met mensen in rouw.

Doe ik het wel goed

Telkens weer komt de vraag voorbij ‘doe ik het wel goed’. Onlangs nog in de rouwpoli een vrouw die me vertelde dat ze zichzelf probeerde te helpen na het overlijden van haar kindje door te zeggen “gelukkig is hij niet ontvoerd of vermoord”. Ze vond het zo raar dat ze zo dacht en vroeg zich af of ze op die manier niet wegliep voor haar gevoel.

Wat werkt dat werkt

Het gaat er altijd om: werkt deze manier voor jou? Helpt het jou om zo te denken? Als jij je er beter door voelt is het prima. Als jij merkt dat je er wat aan hebt is het prima. Merk je juist dat je daardoor steeds onrustiger wordt, of je lijf gaat reageren en je krijgt spanningsklachten, dan werkt deze manier misschien niet zo goed voor jou, dan zou je kunnen kijken of je een andere manier van ‘coping’ kunt gebruiken.

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.