Ik laat je nooit los
"Moet ik dan ook nog er iets uithalen? Ik kan helemaal niets, maar dan ook niets halen uit de dood van mijn kind".
Ik wil dat ook helemaal niet. Hoezo? Waarom moet ik hier iets van leren of iets mee doen?
"Er valt toch helemaal niets moois te halen uit de dood van mijn kind".
Wanhoop
Ze schreeuwde het uit. Ze was zó boos! Iris. Haar zoontje was op driejarige leeftijd overleden. De omgeving probeerde haar te helpen. Haar een houvast te bieden.
Iris voelde dat niet zo. Ze zou nooit van de dood van haar kind iets 'zinnigs' kunnen maken.
Hoe herkenbaar is dat!
Zingeving... hoe vaak hoor jij dit woord voorbij komen? Er zijn boeken over geschreven, worden opleidingen in gegeven en veel mensen willen zin geven aan hun leven.
Alles verandert na dood
Zoals bij zo veel woorden (ik schreef daar al eerder over), krijgt het woord 'zingeving' een hele andere betekenis als je iemand verliest door de dood.
Er wordt wel eens gezegd "misschien is het maar beter zo", of "wie weet wat je hieruit gaat halen", of "welke betekenis geef je er aan".
Het bijzondere is dat we allemaal, op onze eigen manier, proberen houvast te vinden na een overlijden. Dat houvast zou wel eens 'de betekenis' of 'de zin' kunnen zijn. Zonder dat het voelt alsof het overlijden zinnig was.
Denk aan de teksten als "gelukkig hoeft hij verder niet te lijden". Of "Als hij was blijven leven was hij een kasplantje geweest". We doen het dus al. 'Zin'geven.
De realiteit
Zo ontstaan vaak de mooiste dingen! (Zelf had ik wat ik nu doe nooit gedaan als mijn eerste man Jos niet was overleden (denk ik)). Regelmatig willen nabestaanden andere mensen helpen. De wens om te helpen zit diep in ons! Wat voor ons geholpen heeft, gunnen wij ook anderen.
Het blijkt ook dat wij mensen het nodig hebben om verder te kunnen. Gelukkig hoeven we vaak niet actief op zoek naar zingeving. Het ontstaat binnenin ons. Je hoort jezelf zeggen: "sinds zijn dood ben ik een liever mens geworden", of "maak ik me niet meer zo druk". Daarmee zeg je niet "het is goed dat hij is doodgegaan". Nee, natuurlijk niet. Maar daarmee zoek je naar een strohalm om verder te kunnen met iets wat zo verschrikkelijk veel pijn doet en je kan verscheuren.
Ik laat je nooit los
Quirine Winthagen is zo iemand. Haar zoontje Julius is overleden. Langzaam maar zeker hoorde ik haar wens ontstaan. Het prachtige boek "The Invisible String", laten vertalen naar het Nederlands.
Omdat het haar gezin zo veel steun had gegeven in de periode dat ze afscheid moesten nemen van hun zoontje.
Het boek is er nu!
Hier een klein stukje uit het persbericht van Uitgeverij Kluitman die deze vertaling mogelijk maakte:
‘Een klein verhaal van onschatbare waarde. Kinderen laten je zien waar het uiteindelijk allemaal om gaat: liefde en verbinding.’ – Isa Hoes
IK LAAT JE NOOIT LOS
Als Lisa en Julius tijdens een stormachtige nacht niet kunnen slapen, vertelt hun moeder het magische verhaal van het onzichtbare draadje. Een draadje waardoor je altijd verbonden bent met iedereen van wie je houdt.
Misschien toch...
Speciaal voor de vertaling is de naam van het jongetje in het boek veranderd naar Julius.
Heel bijzonder en mooi.
En misschien een heel klein beetje 'zin'geving.
Herkenbaar?
Herken jij het stuk 'betekenis' geven of 'zin'geven na een groot verlies? Laat het me weten!
Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.
De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.