Hoe laat je jouw overleden dierbare los?

Loslaten? Hoezo dan?

Goed nieuws! Je hoeft niet los te laten. Ookal wordt het je honderd keer gezegd “je moet hem wel loslaten hoor…” het hoeft niet! Een nieuwe verbinding aangaan, een verbinding met een overleden iemand. Hoe je dat doet? Dat is een proces van járen, waarin je gelukkig zelf ook ‘iets’ kunt doen! Loslaten is onzin. Dat kán toch ook niet? Hoe kun je iemand van wie je zo veel houdt ‘loslaten’. Bovendien: wat is loslaten?

Wat kun je doen in rouw?

Teksten als ‘je moet er over praten’, of ‘zou je niet eens aan de pillen gaan’, die neem ik altijd maar met een korreltje zout. Ben je een prater? Ga gerust je gang. Maar als jij geen prater bent en dat dus ook nu niet doet, dan krijg je een probleem aangepraat. Er zijn vele manieren om met rouw bezig te zijn. Pillen? Ik ben er geen voorstander van. Rouw doet pijn. Dat je verdrietig bent en (heel erg) huilt is een gewone reactie op een ongewone situatie. Dat moet je niet dempen met pillen. Dit is ongenuanceerd, dat snap ik. In sommige situaties is het raadzaam wel anti-depressiva te slikken. Overleg daarover met je huisarts.

Praten over je rouw

Om dan toch maar met de meest voor de hand liggende te beginnen: praten over je rouw maakt je verhaal rijker. Door met anderen te praten krijg je reacties (niet altijd gepast) en vragen. Doordat je daarover na gaat denken wordt het voor jou steeds duidelijker wat er gebeurt en hoe je je voelt en ook wat je eventueel nodig hebt om je (op dat moment) beter te voelen. 

Foto’s en films kijken

Ontzettend moeilijk als je in rouw bent om naar foto’s en films uit jullie leven samen te kijken. In het begin doen de herinneringen nog te veel pijn en na verloop van tijd kun je de beelden bekijken met fijne gevoelens. Door naar de beelden te kijken, ben je ook bezig met je rouw. De moeilijke gevoelens ervaren, de gedachtes die daarbij opkomen en de realisatie dat het voorgoed voorbij is, is net zo goed ermee bezig zijn.

Schrijven

Schrijven over alles wat je voelt, meemaakt, denkt, mist, noem het maar op, zorgt ervoor dat je de gedachtes uit je hoofd krijgt. Je legt ze vast op papier. Best bijzonder hoe dat werkt, het is net alsof, als je het eenmaal hebt opgeschreven, je er niet meer over na hoeft te denken omdat het op papier staat. Je weet dat je het altijd later weer terug kunt lezen, dus het hoeft niet in je hoofd te blijven zitten. Schrijven over alles rondom je rouw geeft je de vrijheid door te gaan tot de diepste gedachte. Niemand onderbreekt je, of stelt je een vraag waardoor je weer afgeleid wordt, niemand geeft een reactie. Je kunt als het ware de spiraal naar beneden volgen om bij het onderste puntje, oftewel je diepste gedachtes, uit te komen.

Creatief in rouw

Ook creatieve uitingsvormen zijn mogelijk om met je rouw bezig te zijn. Je hoeft niet altijd overal woorden aan te geven! Mijn collega Linda, kunstzinnig therapeut, merkt telkens weer hoe mensen zich beter gaan voelen door creatieve manieren te vinden om hun rouw te uiten. Hoe creatief werken helpt om gevoelens, overtuigingen, waar je met woorden niet bij kunt komen, naar buiten te brengen.

Muziek

De diepte van sommige muziekstukken ga je pas voelen als ze haken aan datgene wat jij zelf meemaakt. Een liefdeslied waarin het verdriet wordt bezongen van iemand verliezen komt veel dieper binnen als je zelf iemand bent verloren. (Volg je de Lutografie playlist al? Playlist voor moderne muziek, Nederlandstalige, klassieke en jazz muziek in rouw).

Lezen

Boeken, artikelen, interviews lezen over rouw geeft herkenning. Herkenning geeft weer erkenning. Erkenning geeft rust. Vreemd genoeg hebben we het nodig om erkend te worden in wat wij voelen. In rouw geldt dat nog eens te meer. Je weet immers niet hoe je moet rouwen? Je bent zoekende naar hoe je het ‘goed’ doet (goed rouwen bestaat niet hoor, don’t worry). Elke keer dat iemand jou een advies geeft dat niet bij je past (op dat moment) heb je het gevoel dat jij jouw gevoelens niet zou moeten hebben. Elke keer dat iemand je laat weten dat jouw gevoelens herkenbaar zijn, ‘kloppen’ zullen we maar zeggen, dat geeft rust.

Online rouwprogramma

In mijn eigen praktijk maak ik gebruik van de vele manieren die er zijn om met je rouw bezig te zijn. Het kan al heerlijk zijn een visualisatie aangeboden te krijgen waar je met jouw onderbewustzijn contact maakt met datgene wat onverdraaglijk is, waar je vervolgens ook weer mogelijkheden vindt om het onverdraaglijke draaglijk te maken. Nu, na twintig jaar dat live gedaan te hebben, heb ik alles vervat in Lutografie, hét online rouwprogramma om met jouw rouw aan de slag te gaan. De vele manieren van omgaan met rouw worden daarin aangeboden, zodat je altijd iets hebt dat bij jou past, op welk moment je ook maar wilt, op een plek waar jij wilt.

Natuurlijk zijn er meer en andere manieren. Waar het om gaat is dat je je eigen weg vindt in hoe om te gaan met rouw. Experimenteer. Wat werkt wel? Wat niet? Laat je niet afleiden door wat anderen zeggen dat je zou ‘moeten’ doen. Wat voor jou goed voelt, is goed.

Om uiteindelijk te komen tot niet loslaten maar opnieuw verbinden!

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.