Ex-weduwe

Na het overlijden

Na het overlijden van Jos (1995) had ik de drang om aan iedereen te laten weten dat ik (zijn) weduwe was. Ik kan me nog goed herinneren dat, als ik mij voor moest stellen, ik het liefst zei “Leoniek van der Maarel, ik ben weduwe”. De drang om erkend te worden in mijn grote verdriet was enorm. 

De dood heeft mij verbrijzeld

Ik voelde mij verbrijzeld, in stukjes uit elkaar gevallen en het woord ‘weduwe’ was een hele goede term om dat aan te geven. Ik voelde me zo verbonden met Jos, ik dacht niet dat ik het ooit anders zou gaan beleven. Op de eerste belastingformulieren die ik in moest vullen heb ik een hokje toegevoegd (naast gehuwd/samenwonend/ alleenstaand) namelijk : weduwe. Ik voelde me niets van de gekozen opties. Ik voelde me weduwe. Overigens denk ik niet dat de belastingdienst iets heeft gedaan met mijn zelf gemaakt hokje.

Ben je al aan het daten

Op enig moment kwam de vraag uit de omgeving: ben je al aan het daten? Of, “is dat geen leuke man voor je?” Kortom de druk uit de omgeving kwam om mij aan de man te krijgen. Ik denk dat het er vooral om ging om mij weer gelukkig te zien. Waar ik nog absoluut niet aan toe was. 

Vreemdgaan

Er kwam een eerste date, spannend en zo niét wat ik wilde. Opeens mezelf weer presenteren en hopen dat iemand anders mij leuk zou vinden. Boos dat ik in ‘dit leven’ terecht was gekomen. Allemaal onrust. Ik voelde me nog steeds weduwe. 

Tijd heelt alle wonden

Na verloop van tijd werd het anders. Ik merkte dat ik meer op afstand van Jos kwam, dat er ruimte kwam voor een nieuwe liefde. Heel voorzichtig. Toen ik dan ook voor de eerste keer verliefd werd was dat heel vreemd en ik voelde me schuldig. Een worsteling van binnen, mocht het? Kon het? Wat zou Jos ervan vinden? 

Het mag

Het was een nieuwe onrust die ontstond. Het was heerlijk om verliefd te zijn, dat gaf ook kracht en hoop (op een leukere toekomst) maar het gaf ook dat moeilijke gevoel van binnen, dat gevoel wat door velen wordt beschreven als ‘vreemdgaan’. Ik moest ook daar doorheen, moest ook weer voelen hoe het was om daarin heen en weer te gaan.

Heen en weer in rouw

Heen en weer is wat we herkennen van de vele gevoelens in rouw. De eerste keer dat je weer gelachen hebt, dat je een nieuwe bank koopt, dat je dingen doet waar je een beetje plezier aan beleeft, waarna je direct het gevoel kunt hebben dat je geen plezier mág beleven. We gaan er allemaal in rouw doorheen. We leren ermee omgaan, omdat het ook niet anders kan (over het algemeen). Uiteindelijk merken we dan dat we leren hoe het voelt, dat we ook dat gevoel weer leren dragen.

Forceer niet

Een nieuwe liefde in rouw kan. Je voelt zelf als het tijd is. Je voelt ook de onrust en wellicht het schuldgevoel. De eerste zoen, de eerste keer dat je vrijt, dat je zegt ‘ik hou van jou’ tegen iemand die er niet was geweest als jouw partner niet was overleden. 

Neem je tijd

Vertrouw op je gevoel. Als het niet goed voelt, dan doe je een stap terug. Misschien heb je één, twee, drie, vier of nog meer nieuwe relaties nodig om het gevoel te krijgen dat het okay is. Het blijkt vaak lastig om te voelen bij jezelf omdat het onduidelijk is of de nieuwe partner niet leuk genoeg is, of dat je rouw in de weg zit. Neem de tijd om in rouw te bewegen met deze nieuwe partner, op enig moment voel je of deze partner bij jou past of niet. 

Weduwe en toch...

Jij kunt weduwe (of weduwnaar) zijn met een nieuwe partner. Je kunt ook op enig moment afstand nemen van de titel. Voor iedereen kan dit anders zijn. 

Wat je ook doet, het is goed.

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.

De afbeelding van dit blog komt uit de Rouwkalender. te bestellen als scheurkalender of gratis beschikbaar als app.