In oktober overleed mijn intervisiecollega Selena. Zevenenveertig jaar. Aan kanker. Ze was het enig levende kind van haar ouders. Vijftig jaar geleden was hun zoontje vlak na de bevalling overleden en het enige dat ze nog van hem konden zien, was zijn achterhoofdje toen hij de verloskamer (dood) werd uitgedragen. We hebben de begrafenis […]
Lees meer
“Ik kán niet meer! Geen moment meer voor mezelf. Ze moeten aan school werken maar ik krijg ze hun bed niet uit. Ik trek het niet meer. Ik ben bang dat ze depressief zijn. Ze hebben hulp nodig.” Terug bij af Dit is wat Ingrid met vertelt, of liever gezegd snikkend uitroept, tijdens ons […]
Lees meer
We willen zo graag dat kinderen geen nare gevoelens hebben en denken dat het helpt om te zeggen “dat moet je niet voelen”. Helpen we kinderen daar mee?
Lees meer
“Ik word nu zo geconfronteerd met het alleen wonen! Er is veel minder afleiding. Gisteren was ik erg verdrietig en bang voor een totale lock down. Dat is het gelukkig niet geworden, maar ik mis mijn man nu nog veel meer. Niet even samen relativeren, weten dat je altijd op elkaar terug kan […]
Lees meer
“Het is niet te geloven, nou heb ik zo zorgvuldig de uitvaart voorbereid van mijn vader. Iedereen zei me dat ik het moest gaan regelen, want dat zou rust geven, voor hem én voor mij. En kijk nou? De ene na de andere besproken afspraak moet worden doorgehaald. Niet alleen ik, ook mijn vader […]
Lees meer